Zelfregulatie

Zelfregulatie is de mogelijkheid om eigen emoties en cognitieve processen te sturen die nodig zijn voor doelgerichte acties zoals het organiseren van gedrag, beheersen van impulsen en constructief oplossen van problemen. Lees meer over zelfregulatie en hoe je als docent aan het zelfregulerend vermogen van leerlingen kunt werken.

Over zelfregulatie

Zelfregulatie is nauw verbonden aan de zogenaamde ‘executieve functies’. Soms worden deze termen zelfs als synoniem gebruikt, maar dat is niet correct: het overlapt met één functie (Respons-inhibitie (impulscontrole)). Zelfregulatie bestaat uit cognitieve regulatie, emotieregulatie en gedragsregulatie, die elkaar beïnvloeden (Murray et al., 2015). Cognitieve regulatie en emotieregulatie beïnvloeden elkaar wederzijds en vormen als het ware de bouwstenen voor gedragsregulatie.

Diverse factoren hebben invloed op de mate waarin iemand zelfregulerend kan zijn, bijvoorbeeld de leeftijd, opvoeding (‘co-regulatie’), traumatische ervaringen, ontwikkelingsvertraging van de hersenen zoals bij ADHD en interne doelen en waarden en daaruit voortkomende intrinsieke motivatie.

Werken aan het zelfregulerend vermogen

Zelfregulerend leren is voor leerlingen en studenten ontzettend lastig en wordt vaak gesimplificeerd. Wel kun je aan het zelfregulerend vermogen van leerlingen werken, bijvoorbeeld door het geven van effectieve feedback, het aanleren van leerstrategieën en door modelling toe te passen.

Over deze tip

Deze tip komt van leer.tips, een samenwerking tussen onderwijswebsite Vernieuwenderwijs en gedragswetenschappers van Neuro Habits. Leer meer over hun diensten op deze pagina.